Ποιος ήταν ο Robert Oppenheimer - ο «πατέρας» της ατομικής βόμβας;

 

Νέες εκδόσεις, επανέκδοση και εκδηλώσεις

 

Κωνσταντίνος Διώγος
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Από την Ελληνική Επανάσταση έως τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΓΟΥΝΑΡΗΣ
Κυκλοφορησε: Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024Σειρά: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ
ISBN 978-618-223-038-1 | σχ. 17X24 | σελ. 320
τιμή19,80 (χωρίς ΦΠΑ)
Η συνεργασία με τον κατακτητή χαρακτήρισε την καθημερινότητα σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη. Πολιτικοί, στρατιωτικοί, επιχειρηματίες, δήμαρχοι, δικαστές, ιερείς, δημοσιογράφοι, συνεργάστηκαν στενά με τις αρχές Πόσο καλά γνώριζαν οι Έλληνες τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης; Πώς επηρέασε η αμερικανική δημοκρατία την πολιτική και θεσμική συγκρότηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους; Γιατί ο Αδαμάντιος Κοραής θεωρείται ο κορυφαίος «αμερικανολόγος» της εποχής του; Πώς ο Αμερικανικός Εμφύλιος έφθειρε την εικόνα των Ελλήνων για την Αμερική; Πότε και μέσα από ποιους ιδεολογικούς μηχανισμούς διαμορφώθηκε το «αμερικανικό όνειρο» στη συνείδηση των Ελλήνων; Πώς το πρότυπο της χειραφετημένης Αμερικανίδας επηρέασε το γυναικείο κίνημα στην Ελλάδα; Ποια ήταν η στάση της ελληνικής πολιτικής έναντι του αμερικανικού παράγοντα στη συγκυρία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού;
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που βρίσκουν απαντήσεις στο παρόν βιβλίο, το οποίο αξιοποιεί μια εντυπωσιακή ποικιλία πηγών. Πρόκειται για την πρώτη συνεκτική μελέτη στην ελληνική βιβλιογραφία που ερμηνεύει τη διαδικασία κατασκευής και πρόσληψης της εικόνας της Αμερικής και των Αμερικανών στην Ελλάδα του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού και που συσχετίζει το περιεχόμενο αυτής της εικόνας με την ιστορική εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. Το αντικείμενο αυτού του βιβλίου, επομένως, δεν είναι οι ΗΠΑ, αλλά η Ελλάδα, μιας και η παρακολούθηση των μεταμορφώσεων της εικόνας της Αμερικής αποτελεί, στην ουσία, ένα συναρπαστικό ταξίδι στην ιστορία της ίδιας της Ελλάδας.

Ο Κωνσταντίνος Διώγος είναι ιστορικός, διδάκτωρ Νεότερης Ιστορίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1978, σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1997-2001) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία στο ΑΠΘ, από όπου και έλαβε τον διδακτορικό τίτλο το 2019. Από το 2007 εργάζεται ως καθηγητής (φιλόλογος) Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ την περίοδο 2010- 2013 διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα. Έχει αναλάβει την έρευνα, συγγραφή κειμένων και επιμέλεια σε διάφορες εκθέσεις ιστορικού περιεχομένου, έχει διατελέσει επιμορφωτής σε σεμινάρια σχετικά με τη διδασκαλία της Ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση και έχει λάβει μέρος σε ελληνικά και διεθνή ιστορικά συνέδρια. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ
ΙΠΠΙΑΣ
Εισαγωγή-Μετάφραση: ΝΑΣΟΣ ΒΑΓΕΝΑΣ
Κυκλοφορησε: Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024
Σειρά: ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑISBN 978-618-223-039-8
σχ. 14X21 | σελ. 144
τμή 11,00 (χωρίς ΦΠΑ)
Όπως ο Alfieri και ο Foscolo, ο Κάλβος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα στην απόλυτη μοναρχία και την τυραννίδα. Αν η μοναρχία είναι εξουσία ενός μόνο ανθρώπου, δεν μπορεί να είναι παρά τυραννίδα, κατά το ότι η σωστή διακυβέρνηση απαιτεί την ισορροπία δύο δυνάμεων (του κυβερνώντος και των νόμων), ισορροπία που σημαίνει την άρνηση της απόλυτης εξουσίας του μονάρχη. «Κάθε βασιλιάς που κυβερνά χωρίς νόμους είναι τύραννος· κάθε κοινωνία που το δέχεται αυτό είναι τυραννίδα· κάθε λαός που το ανέχεται είναι σκλάβος». Αυτές είναι και οι ιδέες που εκφράζει ο Κάλβος όχι μόνο με τον Ιππία αλλά και με άλλα ποιητικά έργα του ως προς την έννοια της virtù(της αρετής) και του vizio (της φαυλότητας), που ήταν όροι της πολιτικής φιλοσοφίας ήδη από την εποχή του Machiavelli, αναζωπυρούμενοι στην περίοδο του Διαφωτισμού. Στον Ιππία εμφανίζεται σαφέστερη απ’ ό,τι στον Θηραμένη η διάκριση ανάμεσα στη μάζα (plebe), δηλαδή στο υποταγμένο στον τύραννο πλήθος –schiavi (σκλάβοι), servi (δούλοι), sudditi (υπήκοοι)– και στους αντιτιθέμενους σε αυτόν φιλελεύθερους πολίτες (cittadini), που αποτελούν τον λαό (popolo), ο οποίος, ωστόσο, δεν είναι απρόσβλητος από την πειθώ των δημαγωγών. – N.B.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΚΡΥΝΙΩΤΗ
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
Κυκλοφορησε:
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024
Σειρά: ΠΟΙΗΣΗ
ISBN 978-618-223-039-8 σχ. 14X21 | σελ. 64
τμή 8,00 (χωρίς ΦΠΑ)

Η Δήμητρα Μακρυνιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κοινωνιολόγος, Ομότιμη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τις κοινωνιολογικές προσεγγίσεις της παιδικής ηλικίας, του σώματος και του θανάτου και τη μικροκοινωνιολογία του Erving Goffman. Στο πεδίο της λογοτεχνίας έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων Τάξε μου (Αλεξάνδρεια, 2016) και την ποιητική συλλογή Εβδομαδιαίες καταχωρήσεις (Μελάνι, 2022).

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ
Δεύτερη έκδοση συμπληρωμένη
Πρόλογος: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ
Επίμετρα: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ
ΑΡΙΕΛΛΑ ΑΣΕΡΚυκλοφορησε: Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024
Σειρά: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣISBN 978-618-221-756-6 | σχ. 14X21 | σελ. 200
τμή 10,00 (χωρίς ΦΠΑ)
Εκεί όπου η ψυχανάλυση συναντά την τέχνη, δώδεκα κείμενα για κείνους που διαβαίνουν τα σύνορα κι αλλάζουνε πρόσωπα, σ’ ένα βιβλίο που αφήνεται στους συνειρμούς του για ν’ ακούσει ελεύθερα μέσα απ’ αυτούς.
Τι σημαίνει για έναν άνθρωπο να χάνει τον οικείο χώρο του; Πού θα ανήκει, ποιο θα είναι το σπίτι του απ’ όπου θα ξεκινά κάθε μέρα τη ζωή του;
Ο ψυχαναλυτής αναζητεί την αλήθεια στην ιστορία και τη γεωγραφία των νοημάτων. Θεωρεί ότι ένα κανονικό, αναμενόμενο περιβάλλον είναι απαραίτητο για να ξετυλιχτεί η ζωή του ανθρώπου. Οι εκτοπισμένοι έχουν ανάγκη να δημιουργήσουν δυνητικούς χώρους της τέχνης για να αναπαραστήσουν τις ρήξεις των σταθερών πλαισίων, τα ρήγματα στους δεσμούς με τους άλλους.
Αναζητώ λοιπόν τη συνοχή των ξεριζωμένων νοημάτων ακολουθώντας ξανά τα νήματα που υφαίνονται από τον ξένο του Καμύ στον αρνητή του Μέλβιλ, στην αδιαφορία και στην ακηδία που ζούμε σήμερα, στον Ιούδα που καίγαμε κάθε χρόνο στην πυρά του μίσους, στην οικογενειακή γιορτή όπου περιμέναμε ξένους, στους ναυαγοσώστες του Παπαδιαμάντη που δεν μπορούσαν να καταργήσουν το τυχαίο με τις ζαριές τους, στον Οδυσσέα που διαρκώς δεν γύριζε σπίτι, στην ποντικοπαγίδα που έστησε ο Άμλετ για να ειπωθεί το ανείπωτο, στη νοσταλγία του Ταρκόφσκι που δεν μπορούσε να γίνει ένας ξένος, στο βλέμμα του Αγγελόπουλου που αγωνιζόταν να αποκαταστήσει τα αρχεία της μνήμης, στις ξένες λέξεις που η μικρότερη από τις τρεις αδελφές του Τσέχοφ φοβήθηκε ξαφνικά ότι τις χάνει.
Άθροισα εδώ αυτά τα νήματα σαν σωσίβια που χρειάστηκα για τις κατακλυσμιαίες υπερβολές της πραγματικότητας, για τις θύελλες των συναισθημάτων, για τα ναυάγια του υποκειμένου, σήμερα, γύρω μας
Σ.Μ.
«Ένας ευτυχισμένος ομιλητής είναι αυτός που μπορεί να μας ακούσει; Και τότε το κοινό του ακούει κάτι σημαντικό από αυτόν; Ο Σωτήρης [Μανωλόπουλος] γράφει και δεν ζητά να τον ακούσουμε. Νομίζω πως ζητά να μας ακούσει. Μιλά για τον ξένο; Ή προσπαθεί να τον ακούσει; Ή μήπως μας καλεί να τον ακούσουμε μαζί του; Μου είναι αδύνατο να γράψω έναν κανονικό πρόλογο για ένα βιβλίο που αφήνεται τόσο ασυγκράτητα στους συνειρμούς του, που ακούει τόσο ελεύθερα μέσα από τους συνειρμούς του.»
Από το Προλογικό σημείωμα του ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ
«Στα παραδείγματα τα οποία αντλεί [Ο Σ. Μανωλόπουλος] από διαφορετικές μεταξύ τους πηγές, όπως είναι ο Όμηρος ή ο σαιξπηρικός Άμλετ, ο Παπαδιαμάντης, ο Καμύ ή ο Τέννεση Ουΐλλιαμς και ο Ταρκόφσκι, στα μυθικά ή όχι πρόσωπα τα οποία επικαλείται, ο “ξένος” είναι πάντα ξένος. Ένα αναπάντητο ερωτηματικό. Το ίδιο ο Άμλετ, με το δικό του θέατρο μέσα στο θέατρο, όσο και ο ανώνυμος που ξεβράζεται σε μιαν άγνωστη ακτή με το σωσίβιο-στολή του ξένου. Εντέλει, ο “ξένος” έχει πολλά πρόσωπα αλλά κι ένα μόνον. Ξένοι είμαστε όλοι λίγο-πολύ, ως προς τους άλλους και ως προς τον εαυτό μας, κι αν αυτό το τελευταίο δεν είναι ένα «μαζικό» τραύμα, όπως το τραύμα ενός αναγκασμένου σε μετακίνηση πλήθους, μπορεί πάντως να βρίσκεται στη ρίζα ενός γενικότερου δράματος.»
Από το Επίμετρο της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ
«Ο Σ. Μανωλόπουλος ψαρεύει για μας ιστορίες που αφηγούνται ιστορίες. Μέσα από αυτές, το ξένο, το ακατέργαστο, το ασυνείδητο –δεν πρόκειται για συνώνυμα αλλά για διαφορετικά “πρόσωπα του ξένου”– μας συστήνονται. Οι ιστορίες ανακατασκευάζουν το παρελθόν. Αντίθετα το παρόν, η λεγόμενη πραγματικότητα, επαναλαμβανόμενη ή παγιωμένη, αναλλοίωτη, έχει συχνά τη μυρωδιά του τραύματος, μια τρύπα στον ψυχισμό. Ό,τι δεν έχει ψυχικοποιηθείδεν υπάρχει για το υποκείμενο, παραμένει εκτός κόσμου και γίνεται αφόρητο. Καταβάλλεται πάντοτε μεγάλη ενέργεια για να μπεί στην άκρη αυτή η ανυπαρξία, αυτή η τρύπα. “Σήμερα έχουμε γιορτή”! Γιορτή χωρίς ξένο γίνεται; Αναμένουμε πάντα τον ξένο με προσμονή και αγωνία.»
Από το Επίμετρο της ΑΡΙΕΛΛΑΣ ΑΣΕΡ
«Πάντοτε τα κείμενα των ψυχαναλυτών, από τη φροϋδική γραμμή ορισμένα, είναι κείμενα ζωντανά, πάλλοντα, διανθισμένα με τα υλικά της ποίησης, της λογοτεχνίας, της μουσικής και του κινηματογράφου. Ο ψυχαναλυτικός λόγος είναι ο λόγος της φαντασίωσης. Και εκεί συμπλέει ο λόγος του δημιουργού. Ο συγγραφέας δανείζεται εμβληματικές φιγούρες από μεγάλα έργα για να προσεγγίσει την έννοια του ανοίκειου … Με ψυχαναλυτικά εργαλεία και με έναν ρέοντα, πλούσιο σε βάθος λόγο, ο συγγραφέας καταγράφει την ανθρώπινη περιήγηση σε αυτά τα δύσκολα μονοπάτια.»
ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, Η Καθημερινή

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος είναι ψυχαναλυτής. Εκπαιδεύτηκε στην Καναδική Ψυχαναλυτική Εταιρεία και ειδικεύτηκε στην Παιδοψυχιατρική στο Πανεπιστήμιο της Οτάβας, όπου ορίστηκε επίκουρος καθηγητής. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εργάστηκε ιδιωτικά, καθώς και σε ψυχιατρικές νοσοκομειακές μονάδες για ενηλίκους, παιδιά και εφήβους. Υπηρέτησε ως διευθυντής εκπαίδευσης και πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, είχε δε επί σειρά ετών την ευθύνη της έκδοσης του Δελτίου της. Έχει μελετήσει και διδάξει σχετικά με την ψυχοσεξουαλικότητα, το τραύμα και τη λειτουργία των θεσμών, την ψυχανάλυση παιδιού και εφήβου, και τις φροϋδικές ρίζες των Κλάιν, Μπίον και Γουίνικοτ.

Οι εκδόσεις Αλεξάνδρεια και το βιβλιοπωλείο Τσιοπελάκος σας προσκαλούν σε µια εκδήλωση στα Τρίκαλα γύρω από τα βιβλία O ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ και Η∆ΟΝΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ του Γιώργου Χατζηστεργίου
το ΣΑΒΒΑΤΟ 30/3/2024 | ώρα 7:30 μ.μ. | στο Μουσείο Τσιτσάνη, στα Τρίκαλα
Η Σοφία Σάνι, η Βανέσσα ∆ιβάνη, η Ελένη Λιακατή, ο Κωνσταντίνος Κουτσαδέλης, η Ίρις Κολτσίδα και ο ∆ηµήτρης Γκούµας συζητούν µε τον συγγραφέα.