Το «Δρόμοι πάνω στο Χιόνι» αναφέρεται στο χρονικό τριών ανυπότακτων.
Προσπαθεί να κοιτάξει από τη σχισμή του χρόνου τη σύντομη δρασκελιά του εικοστού αιώνα. Του αιώνα των άκρων, του πιο σπουδαίου αλλά και πιο τραγικού, ίσως, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τον παρατηρεί μέσα από τα μάτια τριών απλών ανθρώπων, των ηρώων του.
Του αιώνα που, ενώ είχε κλείσει πονηρά το μάτι σε εκατομμύρια ανθρώπους, τελικά διέψευσε τα όνειρά τους.
Ενός ορεσίβιου αγωγιάτη, του Θανάση Μπράττη, ενός αντάρτη του Δημοκρατικού Στρατού, του Δήμου Πρίφτη και ενός πρώην πυγμάχου, μέτοικου και παράνομου, του Άρη Βαγενά.
Τριών ανθρώπων που δεν είναι, ούτε επιδιώκουν να γίνουν ατσάλινοι ή πέτρινοι ήρωες, ανοξείδωτοι από λάθη, πάθη, θανάσιμα αμαρτήματα και ανθρώπινες αδυναμίες.
Αντιθέτως, μάλιστα, η ζωή τους τα περιέχει όλα αυτά.
Ζουν με τις αντιφάσεις, τις αγωνίες, αλλά και τις αμφιβολίες για τις επιλογές τους. Βυθίζονται συχνά σε ιχνηλατήσεις του «έσω κόσμου τους», των σκοτεινών λαβυρίνθων του μυαλού τους.
Μιλούν με τις μελαγχολικές και θλιμμένες σιωπές τους, περισσότερο από το σύνηθες, ακόμα και όταν το μαύρο χιόνι σκεπάζει τις αυλές του μυαλού τους. Γιατί το έχουν ανάγκη.
Εκείνο που ενώνει και τους τρεις δεν είναι κυρίως η τοπικότητα ή ένα ανεπαίσθητο, πλην υπαρκτό, νήμα συγγενικού δεσμού και χρονικής αλληλουχίας.
Πρωτίστως τους συνδέει ο αγονάτιστος και ανυπότακτος χαρακτήρας τους απέναντι στις μεγάλες και μικρές εξουσίες, που συναντούν στο διάβα της πικροζωής τους.
Αλλά και απέναντι στους δαίμονες που στήνουν τις αόρατες παγίδες στην ψυχή, στο νου και στην Ειμαρμένη τους.
Οι τρεις ανυπότακτοι πρωταγωνιστές του βιβλίου, -που επίκεντρό του από τη σκοπιά της τοπικότητας έχει τον Ταΰγετο, το χωριό Νέδουσα (Αναστάσοβα) και την πόλη της Καλαμάτας-, μπορεί να μην ήξεραν από πού έρχονται τα χελιδόνια την άνοιξη, αλλά τα αναζητούσαν στο μακρινό ορίζοντα.
Τελικά έγιναν εμπρηστές της ζωής τους, χωρίς όμως να ζητήσουν ούτε εξιλέωση ούτε ευθύνη από κανέναν.
Ιδίως από τον ψεύτη αιώνα, στην πλάτη του οποίου ταξίδεψαν σαν σιωπηλοί επιβάτες.
Ο Βασίλης Θ. Αμανατίδης γεννήθηκε το 1954 στο χωριό Νέδουσα του Δυτικού Ταΰγετου, κοντά στην Καλαμάτα. Τελείωσε το Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Καλαμάτας και σπούδασε στην Νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Από το 1982 μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, ασκώντας την δικηγορία με την ειδικότητα του ποινικολόγου, στην Καλαμάτα.
Παντρεμένος και πατέρας δύο κοριτσιών, από τα φοιτητικά του χρόνια δρα κοινωνικά και πολιτικά μέσα από τις γραμμές της Αριστεράς.
Συμμετέχει πάντοτε στο κίνημα και τις δραστηριότητες της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Αρθρογραφεί για πολλά χρόνια σε εφημερίδες και περιοδικά τοπικής και κεντρικής εμβέλειας για κοινωνικά, πολιτικά και επιστημονικά θέματα.
Το μυθιστόρημα «Δρόμοι πάνω στο Χιόνι» είναι το πρώτο του βιβλίο.
