ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΖΙΣΤΟΥΔΗΣ - Ο ΣΟΛΙΣΤΑΣ

Δεν πρόκειται για μια απλή γνωριμία με έναν ΜΕΓΑΛΟ καλλιτέχνη αυτή η παρουσίαση. Δεν είναι καν μια απλή δισκοπαρουσίαση- δισκοπρόταση. Είναι ένα ΧΡΕΟΣ απέναντι σε έναν ΕΛΛΗΝΑ, έναν άνθρωπο που σε κάθε του στιγμή ενισχύει το φως της Ελλάδας στο εξωτερικό, της Ελλάδας που κατά την άποψη μου τον έχει και αυτόν στο περιθώριο, εκεί που έχει πολλές ακόμα μεγάλες μορφές, του χθες και του σήμερα.
Δεν είναι υπερβολή αυτό που γράφω, γιατί ο Γρηγόρης Τζιστούδης, ο «Σαλονικιός», είναι πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο, αλλά είναι σχεδόν άγνωστος στην πατρίδα του, κάτι που με κάνει να σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε εκείνος που έβγαλε το «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της». Και πως είναι δυνατόν να μην συμφωνώ με αυτό, όταν η Κρατική Τηλεόραση της Βουλγαρίας του κάνει το πορτραίτο, ενώ η δική μας τηλεόραση, αλλά και οι λοιποί φορείς δεν δίνουν σημασία; Μόνο μια παρουσίαση του έγινε, και αυτό στην ιδιωτική τηλεόραση, στο αφιέρωμα που έκανε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος στον Πασχάλη Τερζή. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα τον Γρηγόρη Τζιστούδη, πριν σας παρουσιάσω, και σας προτείνω την δισκογραφία του, η οποία είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ. Ο Γρηγόρης Τζιστούδης γεννήθηκε το 1950στην Πυλαία Θεσσαλονίκης. Σε ηλικία έξι χρονών, τον «χτύπησε» η Πολιομυελίτιδα, στερώντας του ορισμένα πράγματα που όλοι οι υπόλοιποι τα θεωρούμε φυσικά.
Λόγο του προβλήματος αυτού, ο Γρηγόρης αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες στο να πηγαίνει στο σχολείο , κλπ, που όμως τις ξεπέρασε χάρη στην βοήθεια της μητέρας του που στην κυριολεξία τον κουβαλούσε στους ώμους, όσο και στην τεράστια ψυχική του δύναμη. Οι δυσκολίες μεγάλες, αφού χρειαζόταν να μπαινοβγαίνει κάθε λίγο στα νοσοκομεία, όμως η ΨΥΧΗ και η ΘΕΛΗΣΗ η δική του αλλά και της μητέρας του, ήταν η αιτία να ξεπεραστούν .
Κάποια στιγμή, και ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο, ζήτησε από την μητέρα του να του αγοράσει ένα μπουζούκι. Αν και στην αρχή η μητέρα του το αρνήθηκε, τελικά με δανεικά χρήματα του αγόρασε το μπουζούκι. Αυτό ήταν! Ο Γρηγόρης απέκτησε ότι του έλειπε με το όργανο αυτό, το οποίο θα λέγαμε από τότε αποτελεί «προέκταση του εαυτού του». Σε λίγο χρόνο, έχει γίνει από τους πιο γνωστούς, και αγαπητούς μουσικούς.
Σε ηλικία 15 χρονών, τον καλούν οι Τσιτσάνης και Παπαϊωάννου για να τους συνοδεύει στο «ΛΟΥΞ» στην Θεσσαλονίκη. Έπαιξε μαζί με τους Μπιθικώτση, Μητροπάνο, και άλλους μεγάλους του λαϊκού τραγουδιού, αλλά και με τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου, και Γιάννη Ζουγανέλη στη Ρόδο. Συνοδεύει στα «πρώτα βήματα» τους Πασχάλη Τερζή, και Δημήτρη Κοντολάζο, γείτονες του από την Πυλαία.
Πέραν των προσωπικών του δίσκων, από τους οποίους δυο είναι χρυσοί (και ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει χρυσός δίσκος στο εξωτερικό), πλούσια είναι η συμμετοχή του σε δίσκους Ελλήνων και Ξένων καλλιτεχνών. Έχει δώσει πάρα πολλές συναυλίες σε Ασία, ΗΠΑ, Σκανδιναβία, και αλλού, ενώ έχει συνοδεύσει σαν Σολίστ, τόσο τον Μίκη Θεοδωράκη, όσο και πολλούς μεγάλους ξένους μουσουργούς.
Το 1977 αναδείχτηκε ως ο πιο δημοφιλής καλλιτέχνης στην Σουηδία, έπειτα από σχετικό διαγωνισμό της μεγαλύτερης εφημερίδας της χώρας. Το βραβείο του το απένειμε ο ίδιος ο Βασιλιάς της Σουηδίας. Αυτός ήταν και ο λόγος, που στην κηδεία του δολοφονημένου Όλαφ Πάλμε η Λίσμπεθ Πάλμε τον επέλεξε να αποδώσει με τον τρόπο του το αγαπημένο τραγούδι του δολοφονηθέντα Πρωθυπουργού, το «Ένα τραγούδι για την Ελευθερία», το γνωστό μας «Ο καημός» του Μίκη Θεοδωράκη. 

Ο Γρηγόρης Τζιστούδης έχει πάρει μέρος σε πολλά φεστιβάλ Ειρήνης, και έχει γράψει μουσική για Θέατρο, Κινηματογράφο, Τηλεόραση, κλπ. Το πιστεύω του για το μπουζούκι και τη μουσική γενικότερα είναι μια μουσική συνομιλία και κραυγή ενσωματωμένη στους άλλους της σημερινής εποχής και σύγχρονης διάθεσης.
Μια προσπάθεια δηλαδή να μιλήσουν τα όργανα και να παραπονεθούν - αν θέλετε - για την κατάσταση της κοινωνικής αποσύνθεσης ή και να τραγουδήσουν τη χαρά της ζωής και τον Ήλιο της Ανατολής προσπάθεια αυτή λοιπόν έχει σαν στόχο την σωστή επικοινωνία της τέχνης, με το κοινό, όχι δογματικά αλλά με αγάπη και αληθινή ανταπόκριση στο καινούργιο που θέλει να ακούσει, ή που έχει ανάγκη ν' ακούσει.
Κάποιοι νέοι τρόποι αντιμετώπισης π.χ. του μπουζουκιού πέρα (όχι με την έννοια του ξεπεράσματος βέβαια) από τις λαϊκές φόρμες που συνηθίζονται, χωρίς αν είναι δυνατόν να χαθεί η δροσιά και η μοναδική μαγεία του ήχου του .Στον πέμπτο δίσκο "TRAVELLING" π.χ. η προσπάθεια αυτή είναι φανερή. Μουσικολογικά είναι το πάντρεμα της ελληνικής λαϊκής μουσικής, της ροκ της τζαζ, και η ταύτιση της ανατολικής και δυτικής τεχνοτροπίας. Συχνά, επίσης, αρχαίες κλίμακες που υπάρχουν επίσης στο Γρηγοριανό τραγούδι, όπως ο Φρύγιος ή ο δούρειος τρόπος ΔΕΝ βλέπονται με την τρέχουσα λαϊκή ματιά.
Ο Γρηγόρης Τζιστούδης, ζει και εργάζεται στο Μόναχο της Γερμανίας, αλλά παράλληλα γυρίζει όλο τον κόσμο δίνοντας συναυλίες, και μεταφέροντας τους ήχους της Ελλάδας παντού. Η καινούργια δισκογραφική δουλειά του έχει τίτλο «ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΦΛΟΓΑΣ» (the light of flame), σε μουσική Γιάννη Ζουγανέλη, και περιέχει τη μουσική που έπαιξε στο φινάλε των Παραολυμπιακών Αγώνων του 2004. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα ΟΛΗ τη δισκογραφία του Γρηγόρη Τζιστούδη.
Είναι μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ εμπειρία, μια κατάθεση ψυχής. Το μπουζούκι, ΜΙΛΑΕΙ. Ο Γρηγόρης ΔΕΝ παίζει με τα χέρια, αλλά με την ψυχή! Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι κάτι το καταπληκτικό. Ο Γρηγόρης έχει ιστοσελίδα στο διαδίκτυο στη διεύθυνση www.gregoris.de, απ’ όπου μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος να παραγγείλλει και τα CD
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com

GUITAR WIRED... Eργαστήριο συνοδείας στην κιθάρα. Στο αβγό

Ανακοίνωση των εργαζομένων στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου

Αθήνα, 15.1.2013
Ανακοίνωση των εργαζομένων στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
Στο πλαίσιο της σημερινής κρίσης και της ενορχηστρωμένα βάρβαρης επίθεσης που δέχτηκε η πολιτική για το βιβλίο και το ίδιο το ΕΚΕΒΙ, μετά και από την απόφαση «κατάργησής του», που ανακοίνωσε ο αναπληρωτής υπουργός κ. Τζαβάρας, εμείς, οι 35 εργαζόμενοι του ΕΚΕΒΙ, απλήρωτοι για μήνες, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε τα εξής:
Οι επιτυχημένες δράσεις και τα προγράμματα του ΕΚΕΒΙ (Εκθέσεις Βιβλίου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών, Φιλαναγνωσία, Μικρός Αναγνώστης, Βιβλιονέτ, Έρευνες, Παρατηρητήριο Ψηφιακού Βιβλίου, Πρόγραμμα Φράσις για την ενίσχυση των μεταφράσεων, διμερείς και διεθνείς σχέσεις, Εργαστήρι του Βιβλίου, Λέσχες Ανάγνωσης, Βραβείο Αναγνωστών, διατήρηση και ανανέωση ποικίλων αρχείων και συλλογών συγγραφέων, εκδοτών, βιβλιοπωλών, βιβλιοθηκών κ.ά.) ήταν και είναι οι άνθρωποί του – δεν θα υπήρχαν χωρίς αυτούς. Η πραγματοποίησή τους έχει συγκεντρώσει επαινετικά σχόλια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Εργαζόμαστε στο ΕΚΕΒΙ, οι περισσότεροι από εμάς για πολλά χρόνια, χωρίς ούτε τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (δηλαδή με μπλοκάκι, χωρίς ΙΚΑ, αποζημίωση απολύσεως ή ταμείο ανεργίας, και τους τελευταίους έντεκα μήνες, μάλιστα, χωρίς καν σύμβαση), με συνέπεια, επαγγελματισμό και αγάπη για το βιβλίο.
Δεν ανεχόμαστε να στρέφεται εν τέλει εις βάρος μας η καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και η πολύχρονη «ομηρία» μας υπό το ρόλο του «συμβασιούχου». Υπενθυμίζουμε, δε, ότι το ΕΚΕΒΙ δημιουργήθηκε το 1994 για να ξεπεραστεί η δυσκαμψία του «στενού» δημόσιου τομέα να παράξει το παραπάνω έργο.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου είναι ένας φορέας που κοστίζει ελάχιστα στο δημόσιο και φέρνει πίσω πολλαπλάσια. Η κομβική του θέση στο χώρο του Πολιτισμού του επέτρεψε να διαχειρίζεται με επιτυχία δύο Προγράμματα ΕΣΠΑ και να διεκδικεί κι άλλα. Η Έκθεση Παιδικού κι Εφηβικού Βιβλίου και το Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών είναι μονάχα δύο από αυτά που δρομολογούσε η προηγούμενη Διοίκηση…
Σε τι εξυπηρετεί λοιπόν αυτή τη στιγμή η κατάργηση ενός Φορέα με Διαχειριστική Επάρκεια και σωρευμένη τεχνογνωσία στην υλοποίηση συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, όταν τα ΕΣΠΑ είναι κατά γενική ομολογία ο βασικός μοχλός για την ανάπτυξη της χώρας;
Ποια λογική «εξοικονόμησης» υπαγορεύει να ακυρώνει κανείς ένα «εργαλείο» πολιτιστικής ανάπτυξης που θα μπορούσε, με λίγη προσπάθεια και φαντασία, να το καταστήσει πολύ πιο παραγωγικό κι αποτελεσματικό;
Τέλος, πέρα από τα ευχολόγια, ποιος αλήθεια παίρνει την ευθύνη για τον κίνδυνο ματαίωσης στην πράξη των δύο Προγραμμάτων που θα έπρεπε αυτή της στιγμή να «τρέχουν» με δυναμισμό, και συγκεκριμένα της 10ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης (είχε συμφωνηθεί για φέτος να είναι τιμώμενη χώρα η Μεγάλη Βρετανία) και του Προγράμματος «Καινοτόμες δράσεις για την ενίσχυση της Φιλαναγνωσίας των μαθητών»;
Ζητούμε, έστω και τώρα, ο Υπουργός, λαμβάνοντας υπόψη και την εκφρασμένη βούληση της συντριπτικής πλειονότητας του κόσμου του βιβλίου, να μην επιμείνει στην απόφασή του και να διατηρήσει ζωντανό το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.
Οι εργαζόμενοι του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου

Γ.ΝΤΑΛΑΡΑΣ : Η ΜΑΝΝΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ