ΑΛΚΗ ΖΕΗ
Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο
Η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων αφηγείται το παραμύθι της ζωής της και ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή όπως μόνο εκείνη ξέρει.
Ένα συναρπαστικό βιβλίο, γραμμένο με αγάπη και τρόπο μυθιστορηματικό.
Ο Τίτος Πατρίκιος συζητά με την Άλκη Ζέη για το παραμύθι της ζωής της με αφορμή το νέο αυτοβιογραφικό βιβλίο της
ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ ΦΑΜΠΕΡ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ
(εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ).
Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου 2014, στις 7 μ.μ.,
στο βιβλιοπωλείο ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ
(Ακαδημίας 32, Αθήνα)
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Η Άλκη Ζέη αφηγείται την ιστορία των νεανικών της χρόνων, «το παραμύθι της ζωής της», που ξεδιπλώνεται από τη Σάμο ως την Αθήνα, από τη δικτατορία του Μεταξά και τα Δεκεμβριανά, έως το 1945, τη μέρα του γάμου της με τον Γιώργο Σεβαστίκογλου, δίνοντάς μας μια σπαρταριστή πινακοθήκη ανθρώπων που έμελλε να σφραγίσουν τη μεταπολεμική Ελλάδα: τη Διδώ Σωτηρίου, τον Κουν, τον Γκάτσο, τον Εμπειρίκο, τη Ζωρζ Σαρή, την κολλητή παιδική της φίλη, τη Μελίνα, τον Πλωρίτη, τον Μποστ, τον Κώστα Αξελό, τον Μίμη Δεσποτίδη και τόσους άλλους…
Μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, και με τρόπο μυθιστορηματικό, μας ξεδιπλώνει τα παιδικά και νεανικά της χρόνια με φόντο τα μεγάλα γεγονότα και τα πάθη της ελληνικής ιστορίας τον 20ό αιώνα.
Η συναρπαστική της αφήγηση διανθίζεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Διαβάζοντας την εξιστόρηση της ζωής της Άλκης Ζέη στο νέο της βιβλίο, σκέφτομαι πως η δαιμόνια συγγραφέας με το ατσάλινο βλέμμα δεν κάνει έναν απολογισμό, δεν γράφει για τον εαυτό της. Δεν γράφει καν για τα παιδιά που μεγάλωσαν με τα βιβλία της και θέλουν να μάθουν περισσότερα για τη ζωή της. Γράφει για τη νέα γενιά που έρχεται παραδίδοντας μαθήματα Ιστορίας, αφηγούμενη την ιστορία ενός λαού σαν τις παραδοσιακές γιαγιάδες που αναλάμβαναν επί αιώνες τη διδαχή των παιδιών στην Ιστορία μέσα από λαϊκές αφηγήσεις και προσωπικές ιστορίες.
Λαμπρινή Κουζέλη, ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής
Ένα δροσερό, αυτοβιογραφικό χρονικό που ξεδιπλώνεται μεταξύ Σάμου και Πατησίων, δικτατορίας του Μεταξά και Δεκεμβριανών, δίνοντας μια σπαρταριστή πινακοθήκη ανθρώπων που έμελλε να σφραγίσουν τη μεταπολεμική Ελλάδα: από τη Διδώ Σωτηρίου, τον Κουν, τον Σεβαστίκογλου, τον Γκάτσο ως τη Ζωρζ Σαρή και τον Κώστα Αξελό.
Σταυρούλα Παπασπύρου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Σε αρκετά προχωρημένη πια ηλικία, αλλά με νεανική διαύγεια, ασκημένη μνήμη και έμφυτη αισιοδοξία, ενισχυμένη από το γεγονός ότι κατόρθωσε να ξεπεράσει εμπόδια που πολλούς άλλους θα τους είχαν καταβάλει, n Άλκη Ζέη μοιάζει, την ίδια ώρα που περιγράφει ολοζώντανα τα γεγονότα, να στέκεται πάνω από αυτά και χωρίς να λέει τίποτα για το σήμερα, χωρίς επίσης τον οποιονδήποτε διδακτισμό, με την ίδια φρεσκάδα που τη διέκρινε πάντα, να δίνει μαθήματα ζωής για κάθε δύσκολη ώρα…
Μανώλης Πιμπλής, ΤΑ ΝΕΑ (Βιβλιοδρόμιο)
Η Άλκη Ζέη έχει ζήσει εμπειρίες που αρκούν για να γεμίσουν χιλιάδες σελίδες. Όλα της τα έργα περιέχουν στοιχεία αυτοβιογραφικά, με κορυφαίο τη μεγαλόπνευστη Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, βασισμένο στη ζωή της μετά τα Δεκεμβριανά και κυρίως στην περίοδο της Τασκένδης.
Αυτήν τη φορά όμως, μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, κάνει μια συναρπαστική αναδρομή στην εποχή που τη διαμόρφωσε, στα χρόνια της αθωότητας και της ενηλικίωσης, στα πρώτα της διαβάσματα και συγγραφικά βήματα, αλλά και στις λογοτεχνικές παρέες της Αθήνας, εκείνες που διαμόρφωσαν τον σύγχρονο πολιτισμό μας. Ζωντανεύει μια εποχή που η νεολαία ποτιζόταν με το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο, που ο Πόλεμος, η Κατοχή και ο επικείμενος Εμφύλιος τσάκιζαν τις ζωές ή τις διαμόρφωναν αλλιώς. […]
Η Άλκη Ζέη ανακαλεί το μακρινό παρελθόν της και με καθαρό βλέμμα, κρυστάλλινη διαύγεια και πολύ χιούμορ συνθέτει πετράδι πετράδι «το παραμύθι της ζωής» της, με φόντο μεγάλα ιστορικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Το αποτέλεσμα διαβάζεται απνευστί μέχρι το τέλος.
Δήμητρα Ρουμπούλα, ΕΘΝΟΣ
Μια αειθαλής κυρία των γραμμάτων, με αξιοθαύμαστη μνήμη, αφηγείται την πρώτη εικοσαετία από την πλούσια σε εμπειρίες ζωή της, με την αμεσότητα του βιωμένου και, όπου χρειάζεται, με την ικανότητα αποστασιοποίησης του ασκημένου τεχνίτη∙ με την ίδια όμως πάντα νεανική και σκανταλιάρικη διάθεση που τη χαρακτηρίζει. Εμβόλιμα, με ευδιάκριτη πλαγιογράμματη γραφή, ενσωματώνει στην αφήγηση σκέψεις, σχόλια, πληροφορίες και εκ των υστέρων εκτιμήσεις. […] Με την απογειωτική γοητεία του παραμυθιού και τη φρεσκάδα του προφορικού λόγου, η Αλκη Ζέη διηγείται πράγματα αληθινά, για τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και τα υπόλοιπα στην Αθήνα∙ για τα πρώτα πεζά της, το κουκλοθέατρο της Περράκη και τον Κλούβιο∙ για τη «Νεανική Φωνή» και τον Κωστή Σκαλιόρα∙ για τους φίλους και τους συνοδοιπόρους∙ για την Κατοχή και την Αντίσταση∙ για την Απελευθέρωση και τον επάρατο Εμφύλιο. Ενδιαφέρουσες φωτογραφίες εμπλουτίζουν την έκδοση. […]
Βιβλίο για παιδιά ή για μεγάλους; Είναι το ερώτημα που συχνά υποβάλλεται σε κάθε καινούργιο βιβλίο της συγγραφέως. Ένα βιβλίο για όλους, θα έλεγα, χωρίς καμία επιφύλαξη∙ γιατί η Άλκη Ζέη γράφει βιβλία άρτια, με δομή και ολοκληρωμένους χαρακτήρες, με σωστά δομημένες ανθρώπινες σχέσεις και δραστικές συναισθηματικές καταστάσεις.
Μαρία Στασινοπούλου, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερες κριτικές για το βιβλίο και συνεντεύξεις της συγγραφέα.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα. Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, που πέθανε το 1991. Απέκτησαν δύο παιδιά. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας, στο τμήμα σεναριογραφίας. Από το 1954 έως το 1964 ήταν πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Το 1964 επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα, για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της Χούντας το 1967, για το Παρίσι, απ’ όπου επιστρέφουν μετά τη δικτατορία. Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Στις πρώτες ακόμη τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Ένας από τους χαρακτήρες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε κατοπινά ο ήρωας του γνωστού κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», εμπνεύστρια του οποίου ήταν η Ελένη Θεοχάρη-Περράκη. Πρώτο της μυθιστόρημα είναι Το καπλάνι της βιτρίνας (1963), που το έχει εμπνευστεί από τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Ακολουθεί μια σειρά μυθιστορημάτων για παιδιά, και το 1987 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο για μεγάλους Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Έχει τιμηθεί με πλήθος βραβείων, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, ενώ τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της. Το 2012 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Κύπρου.
