Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012
International Physical Theatre Laboratory
International Physical Theatre Laboratory
International intensive workshop under the direction of Sergei Ostrenko
February 23 - 28, 2012
Leitring bei Leibnitz, Austria
International intensive workshop under the direction of Sergei Ostrenko
February 23 - 28, 2012
Leitring bei Leibnitz, Austria
The Lab is open to performers from different creative genres and techniques inspired by Physical Theatre as a bold, vibrant and multidimensional approach to contemporary theatre performance.
PARTICIPANTS
The program is designed for experienced actors, dancers, actors of physical theatre, contemporary circus performers, choreographers and directors - performing arts practitioners with professional stage experience working in various genres, techniques and styles - interested to find new international network opportunities and collaborators.
PROGRAMMEIntensive practical training, lectures, discussions guided by the Russian theatre director and teacher Sergei Ostrenko.
The programme is focused on Ostrenko's method of actor’s training, relying on the Russian Theatre Tradition and the newest experiments in performing arts. Participants will practically explore physicality as the principal creative instrument, the key to form, style, atmosphere and emotional palette in contemporary performance, stepping beyond the limits of habitual text-based acting. Performer's physicality in the methods of Stanislavsky,
Meyerhold and M.Chekhov, Meyerhold's Biomechanics Etudes, Tai-chi for actors, Training by method of improvisation, scene composition from exercises to performance: these are some of the elements uniquely transformed and combined in Ostrenko's teaching system to suit performers, directors and teachers contemporary needs.
Practical sessions develop in the form of various exercises which progress from simple to compound. Gradually the group is proceeding to group improvisations and structures.
Every day is setting advanced creative tasks, developing the preceding steps. Through the system of consecutive exercises the group is growing common language and trust, ability to collaborate and create together.
The Lab is open to performers from different creative genres and techniques inspired by Physical Theatre as a bold, vibrant and multidimensional approach to contemporary theatre performance.
REGISTRATION
To apply for participation, candidates should send a letter of motivation stating the Lab dates and CV/résumé with photo to physiktheater@gmail.com
Participation fee:
580 EUR if payment is made before January 6th.(650 EUR if payment is made after January 6th).
The fee covers participation in the intensive practical training, lectures and discussions.
IUGTE can help participants to organize accommodation and meals during the Lab in Leitring bei Leibnitz. Please contact us for more details.
The official day of arrival is Thursday, February 23rd.
The day of departure is Tuesday, February 28th.
Παραδοσιακή βραδιά - Παρουσίαση Παραδοσιακών Συλλόγων 2/1/2012
Παραδοσιακή βραδιά - Παρουσίαση Παραδοσιακών Συλλόγων 2/1/2012
Διοργάνωση : Δήμος Χανίων - ΚΕΠΠΕΔΗΧ ΚΑΜ
Τόπος : Παλιό Τελωνείο Ώρα : 18.00 Είσοδος : ελεύθερη
Στο πλαίσιο των Χριστουγεννιάτικων Εκδηλώσεων που διοργανώνει ο Δήμος Χανίων και η ΚΕΠΠΕΔΗΧ - ΚΑΜ, την Δευτέρα 2 Ιανουαρίου, στο Παλιό Τελωνείο, ώρα 18.00, θα πραγματοποιηθεί Παραδοσιακή Βραδιά με χορούς και τραγούδια της Κρήτης.
Συμμετέχουν οι Παραδοσιακοί Σύλλογοι : Λύκειο των Ελληνίδων Χανίων - Τουριστικός Σύνδεσμος Κρήτης - Λαογραφικός Όμιλος Χανίων - Ομόνοια - Σκλόκα - Παραδοσιακή Παρέα - Παράδοση - Αροδαμός - Γηγενής - Καγιαλές
Στη μουσική θα είναι οι :
Γιάννης Μενεγάκης, βιολί - Γιώργος Στραγκάκης, λαγούτο - Γιάννης Γιακουμάκης, λαγούτο - Θοδωρής Γιαννενάκης, κρουστά, από το Σύλλογο Μουσικών Νομού Χανίων "Ο Χάρχαλης"
Όταν «καθάριζε» ο Γκαούρ...
Όταν «καθάριζε» ο Γκαούρ...
Ο Νίκος Ρούτσος και οι μυθικοί ήρωές του
του Δημητρη Γκιώνη
«Ενας από τους τρεις Εγγλέζους, ο πιο μεγάλος, κοιτάζει με θαυμασμό τον Γκαούρ. Αμέσως γυρίζει στον Ταρζάν. Του λέει:
Ο Ταρζάν μουρμουρίζει:
- Εγώ είμαι ο άρχοντας της ζούγκλας. Κανένας δεν είναι πιο δυνατός, πιο ατρόμητος από μένα!»
Απόσπασμα από το εβδομαδιαίο περιοδικό «αυτοτελών περιπετειών ζούγκλας», όπως αυτοχαρακτηρίζονταν, που έκανε θραύση στον παιδόκοσμο στις δεκαετίες του '40 και του ‘50 (πριν ενσκήψει ο «Μικρός Ηρως» του Θάνου Αστρίτη - ψευδώνυμο του συγγραφέα πολλών παιδικών περιοδικών Στέλιου Ανεμοδουρά).
Ο δημιουργός
Δημιουργός του «Γκαούρ - Ταρζάν» ο Νίκος Ρούτσος, συγγραφέας και άλλων παρεμφερών αναγνωσμάτων για παιδιά άλλα και μεγαλύτερους (μεταξύ των οποίων και του «Τζον Γκρίκ», ιδιωτικού ντετέκτιβ ελληνικής καταγωγής, με πεδίο δράσης τη Νέα Υόρκη, που έγινε και ραδιοφωνική σειρά με μεγάλη ακροαματικότητα).
Και, ακόμα, στιχουργός ρεμπέτικων τραγουδιών, κυρίως σε συνεργασία με τον Βασίλη Τσιτσάνη (η πατρότητα όμως των οποίων αμφισβητήθηκε).
Εδώ θα αρκεστούμε στον Ρούτσο του «Γκαούρ - Ταρζάν».
«Με το θάνατο του Νίκου Ρούτσου την περασμένη εβδομάδα, όσοι είμαστε παιδιά στη δεκαετία του ‘ 50, χάσαμε έναν από τους πρώτους πνευματικούς μας τροφοδότες.
Ηταν αυτός που με τις εξωτικές ιστορίες και τα παραμύθια του ερέθιζε τη φαντασία μας και ομόρφαινε τη ζωούλα μας τα δύσκολα εκείνα μετεμφυλιακά χρόνια [...]
Και μπορεί σήμερα να τα απορρίπτουμε, αλλά τότε, στα χωριά που ζούσαμε , ήταν η μοναδική διέξοδος από τα ανούσια σχολικά βιβλία», έγραφα στις παρούσες σελίδες στις 19 Δεκεμβρίου 1981, αποχαιρετώντας τον Ρούτσο, που είχε φύγει από τη ζωή στις 15 Δεκεμβρίου 1981 (πριν τριάντα χρόνια), στα 77 του.
Για τον ιερατικό κλάδο προόριζε τον Νίκο ο φιλόλογος πατέρας του, αυτός συμφώνησε να γραφτεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, για να την παρατήσει όμως πριν πάρει πτυχίο.
Ηδη είχε αρχίσει να γράφει σατιρικούς στίχους και χρονογραφήματα σε έντυπα της εποχής.
Μετά τον πόλεμο άρχισε να εργάζεται στον εκδοτικό οίκο «Αγκυρα» (που από το... 1890 ευδοκιμεί ως στις μέρες μας, υπό την... τέταρτη γενιά της οικογένειας Παπαδημητρίου), γράφοντας παραμύθια σε εβδομαδιαία τεύχη.
«Και τότε, ξαφνικά, δημιούργησε τον καταπληκτικό ήρωα Γκαούρ, που θα συγκλόνιζε και θα συνάρπαζε τα Ελληνόπουλα για σχεδόν δυο δεκαετίες», γράφει ο Δημήτρης Χανός, συγγραφέας κι ερευνητής συναφών αναγνωσμάτων, προλογίζοντας το ημερολόγιο του 1999 των εκδόσεων «Αγκυρα», αφιερωμένο στο «Γκαούρ Ταρζάν».
Ο δικός μας
Όπως είναι προφανές, ο λεβέντης της παρέας ήταν ο «θρυλικός» συμπατριώτης μας Γκαούρ («Τιμή και περηφάνεια σου που γεννήθηκες Ελληνας», ένα από τα σλόγκαν του περιοδικού για τον ήρωα, που σαφώς είχε την εύνοια του δημιουργού του - εξ ου και τ' όνομά του πριν από εκείνο του «βασιλιά της ζούγκλας»), με τον Ταρζάν, παρακατιανό σε γενναιότητα και αισθήματα, να μπλέκονται σε ατέλειωτες περιπέτειες.
Σύντροφος του Γκαούρ η «πανώρια» Ταταμπού (συμπατριώτισσα κι αυτή, παρά το περίεργο όνομά της, όπως και του Γκαούρ - απ' το γκιαούρ άραγε; - άλλωστε) και του Ταρζάν η Τζέην (γνωστή από τον «αυθεντικό» Ταρζάν).
Από κοντά, οι αστείοι (σε εμφάνιση και συμπεριφορά) της παρέας: Ο Ποκοπίκο του Γκαούρ και η Χουχού του Ταρζάν, μαζί με άλλους καλούς και κακούς, θηρία και τέρατα, που «έπαιζαν» στις περιπέτειες.
Είχαν δε γίνει τόσο δημοφιλείς στον παιδόκοσμο, ώστε είχαν δημιουργηθεί παρέες «γκαουρικών» και (λιγότερο) «ταρζανικών», που αλληλογραφούσαν από τις στήλες του περιοδικού, ενώ συνέλεγαν τα πορτρέτα τους που κυκλοφορούσαν οι δημιουργοί τους.
Σημαντικό ρόλο, ως εκ τούτου, έπαιζε η εικονογράφηση που είχαν αναλάβει αρκετοί σχεδιαστές, μεταξύ των οποίων και ο Μποστ.
Να θυμίσω ότι ο «αυθεντικός» Ταρζάν γεννήθηκε το 1912 από την πένα του Αμερικανού Εντγκαρ Λι Μπάροους (1875-1950), και έγινε παγκόσμια γνωστός με τη μεταφορά στον κινηματογράφο, με πιο αντιπροσωπευτικό ενσαρκωτή τον ολυμπιονίκη κολυμβητή Τζόνι Βαϊσμίλερ (1904-1984), που τον υποδύθηκε σε δώδεκα ταινίες με τεράστια εμπορική επιτυχία.
Κι ας προσθέσω, κλείνοντας, ότι ο «Γκαούρ - Ταρζάν» υπήρξε η αφετηρία μιας φιλίας με εκ Θεσσαλονίκης πανεπιστημιακό, ο οποίος, όταν κατευόδωνα πριν τριάντα χρόνια τον Ρούτσο, σπούδαζε στην Αγγλία.
Διάβασε το σχετικό σημείωμα και, όντας αναγνώστης του περιοδικού, μου έγραψε, γνωριστήκαμε, και η φιλία αντέχει ως τις μέρες μας.
Δημήτρης Γκιώνης
Ο Νίκος Ρούτσος και οι μυθικοί ήρωές του
του Δημητρη Γκιώνη
«Ενας από τους τρεις Εγγλέζους, ο πιο μεγάλος, κοιτάζει με θαυμασμό τον Γκαούρ. Αμέσως γυρίζει στον Ταρζάν. Του λέει:
- Ερχόμαστε από την πατρίδα. Σου φέρνουμε άσχημα νέα. Οι πατριώτες σου έχουν αρχίσει να σε περιφρονούν.
Μαθαίνουν πως στη ζούγκλα βρίσκεται ένας γιγαντόσωμος Ελληνας.
Πιο δυνατός, πιο ατρόμητος από σένα! Λένε ακόμα πως αυτός είναι εδώ ο πραγματικός άρχοντας. Πως σε σένα πια ούτε οι άγριοι, ούτε τα θεριά υπακούνε. Ο Ταρζάν μουρμουρίζει:
- Εγώ είμαι ο άρχοντας της ζούγκλας. Κανένας δεν είναι πιο δυνατός, πιο ατρόμητος από μένα!»
Απόσπασμα από το εβδομαδιαίο περιοδικό «αυτοτελών περιπετειών ζούγκλας», όπως αυτοχαρακτηρίζονταν, που έκανε θραύση στον παιδόκοσμο στις δεκαετίες του '40 και του ‘50 (πριν ενσκήψει ο «Μικρός Ηρως» του Θάνου Αστρίτη - ψευδώνυμο του συγγραφέα πολλών παιδικών περιοδικών Στέλιου Ανεμοδουρά).
Ο δημιουργός
Δημιουργός του «Γκαούρ - Ταρζάν» ο Νίκος Ρούτσος, συγγραφέας και άλλων παρεμφερών αναγνωσμάτων για παιδιά άλλα και μεγαλύτερους (μεταξύ των οποίων και του «Τζον Γκρίκ», ιδιωτικού ντετέκτιβ ελληνικής καταγωγής, με πεδίο δράσης τη Νέα Υόρκη, που έγινε και ραδιοφωνική σειρά με μεγάλη ακροαματικότητα).
Και, ακόμα, στιχουργός ρεμπέτικων τραγουδιών, κυρίως σε συνεργασία με τον Βασίλη Τσιτσάνη (η πατρότητα όμως των οποίων αμφισβητήθηκε).
Εδώ θα αρκεστούμε στον Ρούτσο του «Γκαούρ - Ταρζάν».
«Με το θάνατο του Νίκου Ρούτσου την περασμένη εβδομάδα, όσοι είμαστε παιδιά στη δεκαετία του ‘ 50, χάσαμε έναν από τους πρώτους πνευματικούς μας τροφοδότες.
Ηταν αυτός που με τις εξωτικές ιστορίες και τα παραμύθια του ερέθιζε τη φαντασία μας και ομόρφαινε τη ζωούλα μας τα δύσκολα εκείνα μετεμφυλιακά χρόνια [...]
Και μπορεί σήμερα να τα απορρίπτουμε, αλλά τότε, στα χωριά που ζούσαμε , ήταν η μοναδική διέξοδος από τα ανούσια σχολικά βιβλία», έγραφα στις παρούσες σελίδες στις 19 Δεκεμβρίου 1981, αποχαιρετώντας τον Ρούτσο, που είχε φύγει από τη ζωή στις 15 Δεκεμβρίου 1981 (πριν τριάντα χρόνια), στα 77 του.
Για τον ιερατικό κλάδο προόριζε τον Νίκο ο φιλόλογος πατέρας του, αυτός συμφώνησε να γραφτεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, για να την παρατήσει όμως πριν πάρει πτυχίο.
Ηδη είχε αρχίσει να γράφει σατιρικούς στίχους και χρονογραφήματα σε έντυπα της εποχής.
Μετά τον πόλεμο άρχισε να εργάζεται στον εκδοτικό οίκο «Αγκυρα» (που από το... 1890 ευδοκιμεί ως στις μέρες μας, υπό την... τέταρτη γενιά της οικογένειας Παπαδημητρίου), γράφοντας παραμύθια σε εβδομαδιαία τεύχη.
«Και τότε, ξαφνικά, δημιούργησε τον καταπληκτικό ήρωα Γκαούρ, που θα συγκλόνιζε και θα συνάρπαζε τα Ελληνόπουλα για σχεδόν δυο δεκαετίες», γράφει ο Δημήτρης Χανός, συγγραφέας κι ερευνητής συναφών αναγνωσμάτων, προλογίζοντας το ημερολόγιο του 1999 των εκδόσεων «Αγκυρα», αφιερωμένο στο «Γκαούρ Ταρζάν».
Ο δικός μας
Όπως είναι προφανές, ο λεβέντης της παρέας ήταν ο «θρυλικός» συμπατριώτης μας Γκαούρ («Τιμή και περηφάνεια σου που γεννήθηκες Ελληνας», ένα από τα σλόγκαν του περιοδικού για τον ήρωα, που σαφώς είχε την εύνοια του δημιουργού του - εξ ου και τ' όνομά του πριν από εκείνο του «βασιλιά της ζούγκλας»), με τον Ταρζάν, παρακατιανό σε γενναιότητα και αισθήματα, να μπλέκονται σε ατέλειωτες περιπέτειες.
Σύντροφος του Γκαούρ η «πανώρια» Ταταμπού (συμπατριώτισσα κι αυτή, παρά το περίεργο όνομά της, όπως και του Γκαούρ - απ' το γκιαούρ άραγε; - άλλωστε) και του Ταρζάν η Τζέην (γνωστή από τον «αυθεντικό» Ταρζάν).
Από κοντά, οι αστείοι (σε εμφάνιση και συμπεριφορά) της παρέας: Ο Ποκοπίκο του Γκαούρ και η Χουχού του Ταρζάν, μαζί με άλλους καλούς και κακούς, θηρία και τέρατα, που «έπαιζαν» στις περιπέτειες.
Είχαν δε γίνει τόσο δημοφιλείς στον παιδόκοσμο, ώστε είχαν δημιουργηθεί παρέες «γκαουρικών» και (λιγότερο) «ταρζανικών», που αλληλογραφούσαν από τις στήλες του περιοδικού, ενώ συνέλεγαν τα πορτρέτα τους που κυκλοφορούσαν οι δημιουργοί τους.
Σημαντικό ρόλο, ως εκ τούτου, έπαιζε η εικονογράφηση που είχαν αναλάβει αρκετοί σχεδιαστές, μεταξύ των οποίων και ο Μποστ.
Να θυμίσω ότι ο «αυθεντικός» Ταρζάν γεννήθηκε το 1912 από την πένα του Αμερικανού Εντγκαρ Λι Μπάροους (1875-1950), και έγινε παγκόσμια γνωστός με τη μεταφορά στον κινηματογράφο, με πιο αντιπροσωπευτικό ενσαρκωτή τον ολυμπιονίκη κολυμβητή Τζόνι Βαϊσμίλερ (1904-1984), που τον υποδύθηκε σε δώδεκα ταινίες με τεράστια εμπορική επιτυχία.
Κι ας προσθέσω, κλείνοντας, ότι ο «Γκαούρ - Ταρζάν» υπήρξε η αφετηρία μιας φιλίας με εκ Θεσσαλονίκης πανεπιστημιακό, ο οποίος, όταν κατευόδωνα πριν τριάντα χρόνια τον Ρούτσο, σπούδαζε στην Αγγλία.
Διάβασε το σχετικό σημείωμα και, όντας αναγνώστης του περιοδικού, μου έγραψε, γνωριστήκαμε, και η φιλία αντέχει ως τις μέρες μας.
Δημήτρης Γκιώνης
Μια πλούσια χρονιά σε βραβεία, αλλά και για την ελληνική λογοτεχνία στο εξωτερικό
Βραβεία & μεταφράσεις
Μια πλούσια χρονιά σε βραβεία, αλλά και για την ελληνική λογοτεχνία στο εξωτερικό
Με δύο βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών (Ίδρυμα Πέτρου Χάρη) να απονέμονται στον Μιχάλη Γκανά για το σύνολο του έργου του και στον Μιχάλη Μοδινό για το μυθιστόρημά του Επιστροφή, έκλεισε μια ακόμη χρονιά γεμάτη βραβεία για τις Εκδόσεις Καστανιώτη.
Μέσα στη χρονιά έλαβαν τιμητικές διακρίσεις και οι ακόλουθοι συγγραφείς:
Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου απέσπασε (εξ ημισείας με τον Μάνο Κοντολέων) το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το εφηβικό μυθιστόρημά του Στη διαπασών.
Τρεις συγγραφείς των Εκδόσεων Καστανιώτη βραβεύτηκαν για το έργο τους από το περιοδικό Διαβάζω: η Ιωάννα Καρυστιάνη απέσπασε το Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο της Τα σακιά, ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς βραβεύτηκε στην κατηγορία Δοκίμιο-Μελέτη για το βιβλίο του Η επινόηση της ετερότητας.«Ταυτότητες» και «διαφορές» στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και, τέλος, ο Χριστόφορος Λιοντάκης έλαβε (εξ ημισείας με τον Κώστα Μαυρουδή) το Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή Στο τέρμα της πλάνης.
Ο Νταβίντ Γκρόσμαν έλαβε το έγκυρο γαλλικό βραβείο Médicis étranger για το μυθιστόρημά του Στο τέλος της γης, το οποίο ψήφισαν και οι αναγνώστες του γαλλικού περιοδικού Lire ως τοκαλύτερο μυθιστόρημα του 2011, ενώ ο Λεονάρδο Παδούρα απέσπασε το βραβείο Carbet de la Caraïbe et du Tout-Monde για το μυθιστόρημά του Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά.
Αρκετές ήταν όμως και οι υποψηφιότητες.
Εν αναμονή της απονομής των Κρατικών Βραβείων, τέσσερα βιβλία είναι στις μικρές λίστες.
Για το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος η Ιωάννα Καρυστιάνη για Τα σακιά και η Αμάντα Μιχαλοπούλου για το Πώς να κρυφτείς. Ο Χριστόφορος Λιοντάκης, με την ποιητική συλλογή του Στο τέρμα της πλάνης, είναι υποψήφιος για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και η Γιώτα Λαγουδάκου για τη μετάφραση του μυθιστορήματος της Χέρτα Μύλερ Ο άγγελος της πείνας.
Τέσσερα ήταν και τα υποψήφια βιβλία για το Βραβείο Αναγνωστών: η Ιωάννα Καρυστιάνη και η Αμάντα Μιχαλοπούλου με τα μυθιστορήματά τους Τα σακιά και Πώς να κρυφτείς, αντίστοιχα, ενώ ήταν επίσης υποψήφιοι η Ιωάννα Μπουραζοπούλου για το μυθιστόρημα Η ενοχή της αθωότητας και ο Μιχάλης Φακίνος για το μυθιστόρημα Η έρημος έρχεται.
Έξι βιβλία βρέθηκαν στις μικρές λίστες του περιοδικού δέκατα. Στην κατηγορία της ελληνικής λογοτεχνίας ήταν υποψήφια τα μυθιστορήματα της Ιωάννας Καρυστιάνη Τα σακιά, του Ανδρέα Μήτσου Ο αγαπημένος των μελισσών και του πρωτοεμφανιζόμενου Κώστα Μουζουράκη Φίδια στο Σκορπιό.
Στην κατηγορία της ξένης λογοτεχνίας ήταν υποψήφια τα μυθιστορήματα του Καναδού Πάτρικ Λέιν Κόκκινο σκυλί, κόκκινο σκυλί (μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης), Τζων Μπάνβιλ Άπειροι κόσμοι (μετάφραση: Τόνια Κοβαλένκο) και Γιασμίνα Χάντρα Αυτό που η μέρα οφείλει στη νύχτα (μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος).
Τέσσερις υποψήφιοι μεταφραστές βρέθηκαν στις μικρές λίστες για τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης του ΕΚΕΜΕΛ: η Τόνια Κοβαλένκο για τη μετάφραση του μυθιστορήματος της Ναντίν Γκόρντιμερ Ο συντηρητής, ο Ανταίος Χρυσοστομίδης για τη μετάφραση του βιβλίου του Ίταλο Καλβίνο Τελευταίο έρχεται το κοράκι, ο Τάσος Ψάρρης για Τα χαρούμενα αγόρια της Ατζαβάρα του Μάνουελ Βάθκεθ Μονταλμπάν και η Τατιάνα Ραπακούλια για το βιβλίο του Μάριο Βάργκας Λιόσα Ο άνθρωπος που έλεγε ιστορίες.
Τέλος, το βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη Σουέλ, το οποίο έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Κωνσταντίνο Ματσούκα, είναι στη μεγάλη λίστα για το Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο IMPAC Dublin.
Αρκετές ήταν και οι μεταφράσεις ελληνικών έργων στο εξωτερικό.
Μέσα στο 2011 κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματα: της Ζυράννας Ζατέλη Στην ερημιά με χάρι στην Ιταλία (Redazione Cleup), της Ιωάννας Μπουραζοπούλου Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; στη Γαλλία (Ginkgo Editeur), του Σέργιου Γκάκα Στάχτες στην Αγγλία (Maclehose Press/ Quercus) και Οι μάγισσες της Σμύρνης της Μάρας Μεϊμαρίδη στην Ουγγαρία (Gondolat Kiadó).
Σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσουν τα βιβλία της Ευγενίας Φακίνου Η μέθοδος της Ορλεάνης στην Αυστρία (Verlaghaus Hernals), αλλά και το μυθιστόρημά της Οδυσσέας και Μπλουζ στην Ιταλία (Edizioni La Linea), της Ιωάννας Καρυστιάνη Τα σακιά στην Αμερική (Europa Editions), αλλά και στην Ιταλία (Edizioni E/O), της Ρέας Γαλανάκη Αμίλητα, βαθιά νερά στην Ολλανδία (Stichting Ta Grammata) και του Χρήστου Χρυσόπουλου Ο βομβιστής του Παρθενώνα στη Γαλλία (Actes Sud).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)