ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΠΛΑΣΗ
Χρυσάνθη Καραΐσκου Το αυγό που μισούσε το κόκκινο χρώμμα
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΞΕΦΥΛΛΙΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ
Ο λαγός που μισούσε τα κόκκινα αυγά της Χρυσάνθης Καραίσκου
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
Οι λαμπάδες που επαναστάτησαν της Χρυσηίδας Δημουλίδου
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΞΕΦΥΛΛΙΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ
Δείτε όλες τις νέες κυκλοφορίες εδώ
Ενας νέος χώρος στο διαδίκτυο που θα ασχοληθεί με την μουσική, το θέατρο,το καλό βιβλίο, δηλαδή ότι έχει σχέση με τον Πολιτισμό!
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015
Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια - ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ
Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια
Λέξεις κι ύστερα εικόνες κι έπειτα αισθήσεις και μνήμες που «παλεύουν» να ξυπνήσουν από τον λήθαργο του χρόνου, που -για πολλούς- θαρρείς έφυγαν αιώνες πριν.
Είτε επειδή δεν τις βίωσες ποτέ κι ήταν δανεικές, «προγονικές», και κάποιοι άλλοι τις κουβάλησαν από το παρελθόν και στις φόρτωσαν ευλογημένη καμπούρα στην πλάτη σου, είτε πάλι επειδή τις βίωσες, αλλά προτίμησες να τις βάλεις στην κατάψυξη από το να τις κρατάς στη συντήρηση... Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: αυτές οι μνήμες «φυλακίσθηκαν» τεχνηέντως για να αποδομηθούν και να πάψουν να προκαλούν πόνο, μπορεί και αιδώ. Όμως, η ευζωία του «σήμερα» χωρίς το χθες είναι μεγάλη παγίδα. Γιατί η ιστορία είναι το πεδίο που πατάει ο χρόνος για να εξελίξει τη ζωή. Κι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλίμονο σ΄εκείνους που την κρατούν σε κώμα. Όταν η ζωή πάρει στροφή, εκπλήσσονται με τη γνώριμη εικόνα, που συναντούν. Το «deja vu» είναι μια οικεία υπόθεση στην ελληνική ιστορία.
Γι αυτό το πισωγύρισμα της μνήμης, την αναβίωση ταυτόσημων καταστάσεων και συναισθημάτων, «μιλά» το νέο βιβλίο της καθηγήτριας στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ, Πέπης Ρηγουπούλου.
Μ΄έναν τίτλο -«Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια»- που θαρρείς «αποτυπώνει» τον αγωνιώδη χρόνο της μετάβασης από το σκοτάδι στο φως, η καθηγήτρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, «επιχειρεί» ενάντια στην απαγόρευση και τον κατακερματισμό της μνήμης, των σωμάτων και της ζωής. Διατρέχοντας τον χρόνο από τη Μικρασιατική Καταστροφή, όπως την κληρονόμησε από τις αφηγήσεις των προσφύγων γονιών της («πένθος προγονικό»), στο Πολυτεχνείο, την Κύπρο και τα μνημόνια του σήμερα («πένθος πια δικό μου»), που η ίδια ζει μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
Ο «θάλαμος» είναι λέξη, που πολλούς τους παραπέμπει σε κάτι αόριστο και ζοφερό. Είναι «αερίων», «σκοτεινός», «νεκρικός», «νοσηλείας». Το μυαλό και η ψυχή οδηγούν στην ερμηνεία του. Κι όταν αυτά είναι καθαρά, ο «θάλαμος» μπορεί να είναι «αποσυμπίεσης», «νυφικός», «ανανήψεως» καλή ώρα.
Η συγγραφέας, τηρώντας τους κανόνες της μυθοπλασίας, με την μαστοριά του γραπτού της λόγου, συνθέτει βιώματα, μαρτυρίες, ιστορικά ντοκουμέντα, στήνοντας σχεδόν έναν αραχνοϋφαντο ιστό, που δεν επιχειρεί να παγιδεύσει, αλλά να αφυπνίσει. Να «ανανήψει» συνειδήσεις και να ξυπνήσει υπνωμένα ένστικτα αυτοσυντήρησης.
«Οριζόντιες διαδρομές από το χειρουργείο προς τον θάλαμο ανανήψεως. Ξανά και ξανά. Ανάνηψη, ανάδυση της μνήμης» σημειώνει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της.
Κι είναι αυτό ακριβώς. Το «ξανά και ξανά», η «ανάδυση της μνήμης», που δεν έχει πια σημασία αν δεν τη βίωσες τότε. Σημασία έχει ότι ζεις σ΄ένα σχεδόν πανομοιότυπο σήμερα.
Το θεμελιώδες ερώτημα είναι «σφινωμένο» στις αράδες του Θαλάμου Ανανήψεως: «Τι είναι αυτό που μετράει στην ψυχή του καθενός μας, οι ώρες της εξέγερσης ή αυτές της υποταγής;».
Περνάει στωικά και σχεδόν μυθιστορηματικά, τα χρόνια της Μικρασίας, δρασκελίζει προσωπικά το κατώφλι του Πολυτεχνείου και της Κύπρου και στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου της με πλάγιο «Η Μεταπολίτευση» η συγγραφέας βρίσκει το. πεδίο της, γιατί άλλωστε είναι εκεί, ζει, κρίνει, αναθεματίζει. Ως «χωνευτήρι» συνειδήσεων αντιμετωπίζεται πια από το παρόν το πρόσφατο παρελθόν και προκαλεί τον πόνο και την οργή της. Όλα έχουν ξαναβαφτιστεί, όλα έχουν μεταλλαχθεί και η εικόνα του σήμερα είναι ο παραμορφωτικός καθρέφτης του χτες.
Κι ο επίλογος της είναι και το μήνυμά της: «.Κάθε άνθρωπος έχει να πει μια ιστορία. Δεν θυμάμαι ποιος το έχει πει αυτό. Μπορεί να το έχω ακούσει και από εμένα. Αν μπορούσαμε να ακούσουμε όλες αυτές τις ιστορίες, δεν θα υπήρχε τόπος για τις μύγες. Αν μαθαίναμε να μιλάμε αλλιώς, χωρίς τη μάταιη υπερβολή που κλέβει τη συγκίνηση και ευτελίζει την πράξη. Αν προσπαθούσαμε να μη λέμε ψέματα στον εαυτό μας.».
Τόνια Μανιατέα
Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια
Συγγραφέας: Πέπη Ρηγοπούλου
Isbn:978-960-579-023-3
Σελίδες: 264
Λέξεις κι ύστερα εικόνες κι έπειτα αισθήσεις και μνήμες που «παλεύουν» να ξυπνήσουν από τον λήθαργο του χρόνου, που -για πολλούς- θαρρείς έφυγαν αιώνες πριν.
Είτε επειδή δεν τις βίωσες ποτέ κι ήταν δανεικές, «προγονικές», και κάποιοι άλλοι τις κουβάλησαν από το παρελθόν και στις φόρτωσαν ευλογημένη καμπούρα στην πλάτη σου, είτε πάλι επειδή τις βίωσες, αλλά προτίμησες να τις βάλεις στην κατάψυξη από το να τις κρατάς στη συντήρηση... Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: αυτές οι μνήμες «φυλακίσθηκαν» τεχνηέντως για να αποδομηθούν και να πάψουν να προκαλούν πόνο, μπορεί και αιδώ. Όμως, η ευζωία του «σήμερα» χωρίς το χθες είναι μεγάλη παγίδα. Γιατί η ιστορία είναι το πεδίο που πατάει ο χρόνος για να εξελίξει τη ζωή. Κι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλίμονο σ΄εκείνους που την κρατούν σε κώμα. Όταν η ζωή πάρει στροφή, εκπλήσσονται με τη γνώριμη εικόνα, που συναντούν. Το «deja vu» είναι μια οικεία υπόθεση στην ελληνική ιστορία.
Γι αυτό το πισωγύρισμα της μνήμης, την αναβίωση ταυτόσημων καταστάσεων και συναισθημάτων, «μιλά» το νέο βιβλίο της καθηγήτριας στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ, Πέπης Ρηγουπούλου.
Μ΄έναν τίτλο -«Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια»- που θαρρείς «αποτυπώνει» τον αγωνιώδη χρόνο της μετάβασης από το σκοτάδι στο φως, η καθηγήτρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, «επιχειρεί» ενάντια στην απαγόρευση και τον κατακερματισμό της μνήμης, των σωμάτων και της ζωής. Διατρέχοντας τον χρόνο από τη Μικρασιατική Καταστροφή, όπως την κληρονόμησε από τις αφηγήσεις των προσφύγων γονιών της («πένθος προγονικό»), στο Πολυτεχνείο, την Κύπρο και τα μνημόνια του σήμερα («πένθος πια δικό μου»), που η ίδια ζει μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
Ο «θάλαμος» είναι λέξη, που πολλούς τους παραπέμπει σε κάτι αόριστο και ζοφερό. Είναι «αερίων», «σκοτεινός», «νεκρικός», «νοσηλείας». Το μυαλό και η ψυχή οδηγούν στην ερμηνεία του. Κι όταν αυτά είναι καθαρά, ο «θάλαμος» μπορεί να είναι «αποσυμπίεσης», «νυφικός», «ανανήψεως» καλή ώρα.
Η συγγραφέας, τηρώντας τους κανόνες της μυθοπλασίας, με την μαστοριά του γραπτού της λόγου, συνθέτει βιώματα, μαρτυρίες, ιστορικά ντοκουμέντα, στήνοντας σχεδόν έναν αραχνοϋφαντο ιστό, που δεν επιχειρεί να παγιδεύσει, αλλά να αφυπνίσει. Να «ανανήψει» συνειδήσεις και να ξυπνήσει υπνωμένα ένστικτα αυτοσυντήρησης.
«Οριζόντιες διαδρομές από το χειρουργείο προς τον θάλαμο ανανήψεως. Ξανά και ξανά. Ανάνηψη, ανάδυση της μνήμης» σημειώνει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της.
Κι είναι αυτό ακριβώς. Το «ξανά και ξανά», η «ανάδυση της μνήμης», που δεν έχει πια σημασία αν δεν τη βίωσες τότε. Σημασία έχει ότι ζεις σ΄ένα σχεδόν πανομοιότυπο σήμερα.
Το θεμελιώδες ερώτημα είναι «σφινωμένο» στις αράδες του Θαλάμου Ανανήψεως: «Τι είναι αυτό που μετράει στην ψυχή του καθενός μας, οι ώρες της εξέγερσης ή αυτές της υποταγής;».
Περνάει στωικά και σχεδόν μυθιστορηματικά, τα χρόνια της Μικρασίας, δρασκελίζει προσωπικά το κατώφλι του Πολυτεχνείου και της Κύπρου και στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου της με πλάγιο «Η Μεταπολίτευση» η συγγραφέας βρίσκει το. πεδίο της, γιατί άλλωστε είναι εκεί, ζει, κρίνει, αναθεματίζει. Ως «χωνευτήρι» συνειδήσεων αντιμετωπίζεται πια από το παρόν το πρόσφατο παρελθόν και προκαλεί τον πόνο και την οργή της. Όλα έχουν ξαναβαφτιστεί, όλα έχουν μεταλλαχθεί και η εικόνα του σήμερα είναι ο παραμορφωτικός καθρέφτης του χτες.
Κι ο επίλογος της είναι και το μήνυμά της: «.Κάθε άνθρωπος έχει να πει μια ιστορία. Δεν θυμάμαι ποιος το έχει πει αυτό. Μπορεί να το έχω ακούσει και από εμένα. Αν μπορούσαμε να ακούσουμε όλες αυτές τις ιστορίες, δεν θα υπήρχε τόπος για τις μύγες. Αν μαθαίναμε να μιλάμε αλλιώς, χωρίς τη μάταιη υπερβολή που κλέβει τη συγκίνηση και ευτελίζει την πράξη. Αν προσπαθούσαμε να μη λέμε ψέματα στον εαυτό μας.».
Τόνια Μανιατέα
Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια
Συγγραφέας: Πέπη Ρηγοπούλου
Isbn:978-960-579-023-3
Σελίδες: 264
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΤΣΟΥΝΗ
ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΝΗΣ
Στιγμιότυπα του σώματος
Στην έκτη ποιητική συλλογή του, ο Στάθης Κουτσούνης φωτογραφίζει Στιγμιότυπα του σώματος.
Σ’ έναν αγώνα με βέβαιο νικητή• ποιον όμως;
Ο IANOS και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σας προσκαλούν στην παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Στάθη Κουτσούνη
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
την Τρίτη, 31 Μαρτίου 2015, στις 8:30 μ.μ., στο βιβλιοπωλείο IANOS (Σταδίου 24, Αθήνα).
Για το βιβλίο και τον ποιητή θα μιλήσουν
οι κριτικοί λογοτεχνίας Αλέξης Ζήρας και Γιώργος Κοκορέλης,
και ο Καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Θεοδόσης Πυλαρινός.
Ποιήματα από τη συλλογή θα διαβάσει η ηθοποιός και σκηνοθέτις Ειρήνη Μαργαρίτη.
Μουσικά ιντερμέδια
Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου: πιάνο
Μαρία Γαλάκου: βιολί
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Ο έρωτας, η φύση, οι επιθυμίες και οι ενοχές, η ακμή και η φθορά μέσα από την αέναη εναλλαγή των εποχών και τις μεταμορφώσεις του σώματος. Το σώμα σαν ένα ποτάμι που ρέει διαρκώς, που χύνεται ορμητικό στον ωκεανό της ματαιότητας, για να το ρουφήξει γρήγορα το υπόγειο πηγάδι της ανυπαρξίας.
Στην έκτη ποιητική συλλογή του, ο Στάθης Κουτσούνης φωτογραφίζει Στιγμιότυπα του σώματος. Σ’ έναν αγώνα με βέβαιο νικητή• ποιον όμως;
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΤΣΟΥΝΗ
«Πεδίο και λόγος της απόλαυσης η σωματογραφία του Στάθη Κουτσούνη καταγράφει την αγωνία, τα πάθη, την έκπληξη, τη λύσσα, το αναπόφευκτο και το αναπόδραστο του υποκειμένου που γραπώνεται στη θηλιά της γραφής του, σ’ αυτό το μοναδικό και σπαρακτικό του τραγούδι. Η ωριμότητα και η τόλμη στα ποιήματα του Κουτσούνη είναι σημεία έκδηλα σε μια γραφή που μας συνοδεύει σ’ αυτό το ταξίδι της εμπειρίας».
Γιώργος Γιαννόπουλος, ΕΝΕΚΕΝ
«Διαυγής, τολμηρός, ερωτικός, πρωτότυπος, ο Στάθης Κουτσούνης είναι ένας από τους καλύτερους νεοέλληνες ποιητές».
Μπάμπης Δερμιτζάκης, ΛΕΞΗΜΑ
«Στην έκτη ποιητική συλλογή του Στάθη Κουτσούνη, το σώμα πρωταγωνιστεί, όχι ως απουσία, αλλά ως αδήριτη παρουσία, βασανιστική, ανυπέρβλητη, καταδυναστευτική, υπερβάλλουσα, αλκαλική και όξινη».
Κωνσταντίνος Μπούρας, (ΔΕ)ΚΑΤΑ
«Αυτοαναφορική εκβολή στίχων που αποτυπώνεται έντεχνα και άρτια στην παρούσα ποιητική συλλογή με μια προσδιοριζόμενη εκ των έσω ορμή που συναρπάζει σε κάθε της έκρηξη. Δομές που εναλλάσσονται από ποίημα σε ποίημα και η γλώσσα αγκιστρώνει τον αναγνώστη σε μια αρμονική αλληλουχία στίχων, λέξεων και ουσίας».
Στέφανος Ξένος, www.diavasame.gr
Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερες κριτικές που γράφτηκαν για το βιβλίο.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ
Ο Στάθης Κουτσούνης γεννήθηκε στη Νέα Φιγαλία Ολυμπίας το 1959. Σπούδασε νομικά, φιλολογία και κλασική μουσική. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Σπουδές για Φωνή και Ποίηση, 1987, Τρύγος αιμάτων, 1991, Παραλλαγές του μαύρου, 1998, Η τρομοκρατία της ομορφιάς, 2004, Έντομα στην εντατική (υποψήφια για το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω), 2008, Στιγμιότυπα του σώματος, 2014˙ επίσης, φιλολογική μελέτη για το αρχαίο δράμα και τον Σοφοκλή στον τόμο Σοφοκλέους, Φιλοκτήτης – Αντιγόνη. Εισαγωγή: Στάθης Κουτσούνης. Μετάφραση: Χρίστος Τσάγκας, 1999, τη μελέτη «Το ανθολόγιο κειμένων ως εργαλείο προσέγγισης ενός συγγραφέα» στον τόμο Ο στοχασμός και ο λόγος του Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, 2003, το δοκίμιο «Η ποιητική κοσμογραφία του Γιώργου Γεωργούση στις συλλογές των χαϊκού του» στον συλλογικό τόμο H ποίηση του Γιώργου Γεωργούση, 2007, και το διήγημα «Η Μέριλιν της Ακράτας» στον συλλογικό τόμο 7 διηγήματα, 2003. Παράλληλα, δημοσιεύει κριτικά δοκίμια, μελέτες, άρθρα και βιβλιοκρισίες σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματά του έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ισπανικά και τα περσικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, του Κύκλου Ποιητών και της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων.
Περισσότερα για τον Στάθη Κουτσούνη θα βρείτε στον προσωπικό του ιστότοπο: www.koutsounis.gr.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ με το αυθεντικό του συγκρότημα live..
ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ
επιστρέφει
στη Θεσσαλονίκη
με
το αυθεντικό συγκρότημα του
για
μια εκρηκτική εμφάνιση!
+ AFTERSHOW all night 80’s/90’s party με τον Mr. Gore (CULT BATTLES)!
+ AFTERSHOW all night 80’s/90’s party με τον Mr. Gore (CULT BATTLES)!
Σάββατο
4 Απριλίου 2015 . Principal Club Theater
Ο
Μιχάλης Ρακιντζής, ένας από τους διασημότερους συνθέτες στιχουργούς και
ερμηνευτές στην Ελλάδα, με 16 χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό
του, επιστρέφει στο Principal Club Theater αυτή
τη φορά με το συγκρότημα του για να μας ταξιδέψει στα καλύτερα μας χρόνια με τα
αγαπημένα μας τραγούδια στην αυθεντική τους εκτέλεση.
Ο
Μιχάλης Ρακιντζής είναι ίσως από τους λίγους στη χώρα μας με τόσο πλούσιο
μουσικό παρελθόν… Με
μια διαδρομή που αγγίζει σε διάρκεια τα τριάντα χρόνια, χάραξε το δικό
του ξεχωριστό δρόμο στη μουσική σκηνή της χώρας μας, αλλά και του εξωτερικού, με
σημαντικές συνεργασίες τόσο με Έλληνες όσο και ξένους καλλιτέχνες. Στις 13
Ιουλίου 2012 κυκλοφόρησε παγκοσμίως ένα άκρως συλλεκτικό διπλό CD
το ”Who Cares” - Ian Gillan (Deep Purple) και Tony Iommi
(Black Sabbath) με τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας
ROCK μουσικής σκηνής, στο οποίο
συμμετέχει ο Μιχάλης με το “Get Away”.
Στο
ίδιο album συμμετέχουν : Jon Lord (Deep Purple), Jason Newsted (Metallica), Nicko Mc Brain
(IronMaiden), Mikko “Linde” Lindstrom (HIM)… Με
τα έσοδα από τις πωλήσεις πρόκειται να χτιστεί μουσικό Σχολείο στην
Αρμενία.
O
Μιχάλης είναι ένας πρωτοπόρος που δημιούργησε μία σχολή στη μουσική,
προτείνοντας νέα ακούσματα, νέους
ήχους και νέες τεχνικές με εμπειρία σε πολλά είδη μουσικής. Ο
Μιχάλης παραμένει ένας “αυθεντικός εραστής της τέχνης” και
συνεχίζει να δημιουργεί με κεντρικό άξονα την ίδια του την
ψυχή..!
Το
Σάββατο 4 Απριλίου, θα είμαστε όλοι
στο Principal Club Theater
για να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε τα τραγούδια που αγαπήσαμε, ερωτευτήκαμε
και ονειρευτήκαμε, ακριβώς όπως τα πρωτογνωρίσαμε…
S.A.G.A.P.O.
S.A.G.A.P.O.
Μετά
τη συναυλία ακολουθεί ένα all night
80’s/90’s party
με τον Mr.
Gore από
τους εκρηκτικούς Cult Battles!!!
Το
συγκρότημα του Μιχάλη Ρακιντζή αποτελείται από ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα,
κρουστά, και θα συμμετέχει ο Μάνος
Μανουσέλης, ο Τέρρυ Μαυρίδης και
ο Χρήστος Στρατηγός.
Info:
Οι
πόρτες ανοίγουν στις 21:00
Η
συναυλία ξεκινάει στις 22:30
Πληροφορίες:
2310.428088
Principal Club Theater – Mylos, Thessaloniki, GR - Τel: 2310.428088
Τιμές
εισιτηρίων: Προπώληση
8€, Ταμείο
10€
Προπώληση
εισιτηρίων: Ticket House, Public , Rover, Stereodisc,
Viva.gr
Παραγωγή:
Principal Ltd.
Principal Club Theater [Websites]
www.principalclub.com
www.facebook.com/principalclub
www.twitter.com/principalclub
www.principalclub.com
www.facebook.com/principalclub
www.twitter.com/principalclub
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)