Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011
Σαίξπηρ «Οθέλλος»
ΔΗΜΟΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΔΗΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ
ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ
ΚΕΠΠΕΔΗΧ - ΚΑΜ
ΑΚΤΗ ΕΝΩΣΕΩΣ - ΠΑΛΙΟ ΤΕΛΩΝΕΙΟ
ΤΗΛ. : 28210 87098 - 28210 87077
FAX : 28210 74332
Email : dipeh@otenet.gr
Σαίξπηρ «Οθέλλος» : 20/7/2011
Πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Κιμούλη (Οθέλλος), τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη (Ιάγος), την Σμαράγδα Καρύδη (Δυσδαιμόνα), την Γωγώ Μπρέμπου (Αιμιλία), και τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη (Κάσσιος), και ενώ θα πλαισιώνονται από ένα θίασο 10 ακόμη καταξιωμένων ηθοποιών.
Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στην Αθήνα στο Θέατρο Badminton στις 22 Ιουνίου 2011 και συνεχίζει με πολύ μεγάλη επιτυχία περιοδεία σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ , στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Η τραγωδία της ζήλειας, της προδομένης εμπιστοσύνης και της εκδίκησης που γεννά ο φόβος του διαφορετικού.
Η ιστορία του Μαυριτανού Οθέλλου, υψηλόβαθμου στρατιωτικού, ο οποίος έχοντας πέσει θύμα της παγίδας του φιλόδοξου υπασπιστή του Ιάγου, σκοτώνει, τυφλωμένος απ’ τη ζήλεια, τη γυναίκα του Δυσδαιμόνα.
Ο Οθέλλος γράφτηκε περίπου το 1603,την ίδια εποχή με τα άλλα έργα του Σαίξπηρ Άμλετ, Μάκβεθ και Βασιλιάς Ληρ και δημοσιεύτηκε το 1622.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση-Διασκευή: Γιώργος Κιμούλης – Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης Σκηνοθεσία: Γιώργος Κιμούλης – Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή Κοστούμια: Μαρία Καραπούλιου Μουσική: Δημήτρης Μαραμής Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης Οργάνωση Παραγωγής: Λευτέρης Πλασκοβίτης ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Συμμετέχουν: Πετροπουλέας Ηλίας, Ψυχογιός Γιώργος, Κοτσαρίνης Γιάννης, Παναγιωτίδης Στάθης, Σάκκουλης Μιχάλης, Μιχάκος Νίκος, Μητροπούλου Δομνίκη, Παπαδοπούλου Μαρία, Μυλωνάς Γιάννης, Ανανία Τραϊάνα.
Ενημέρωση από eAnagnosis
Βιβλία
Άγρα (2011)
ISBN: 960-325-968-3, 978-960-325-968-8
Βιβλιοπωλείον της Εστίας (2011)
ISBN: 960-05-1517-4, 978-960-05-1517-6
Κόκκινο (2011)
ISBN: 960-99501-8-3, 978-960-99501-8-3
ISBN: 960-99501-8-3, 978-960-99501-8-3
Εξάντας (2011)
ISBN: 960-256-696-5, 978-960-256-696-1
Νήσος (2011)
ISBN: 960-9535-09-7, 978-960-9535-09-0
Άγρα (2011)
ISBN: 960-325-956-� 978-960-325-956-5
Παρουσιάσεις Βιβλίων
Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός (2010)
ISBN: 960-486-030-5, 978-960-486-030-2
482σ. · 21x14εκ. - (Σύγχρονη Ξένη Λογοτεχνία) τ.2
Γλώσσα πρωτοτύπου: αγγλικά
Τίτλος πρωτοτύπου: Wolf Hall
ISBN 978-960-486-030-2 (Μαλακό εξώφυλλο) [Κυκλοφορεί]
Πρόσφατα Άρθρα
Εξελίξεις στην ηλεκτρονική αγορά του βιβλίου Διαβάστε ακόμη...
6η Παγκόσμια Διαδικτυακή Έκθεση Ηλεκτρονικών ΒιβλίωνΟίκος Moody’s: η ιστορική αξιoλόγηση των αξιολογητών
Οίκος Moody’s: η ιστορική αξιoλόγηση των αξιολογητών
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Ποιος ήταν ο John Moody; Τι σημαίνει το όνομά του; H ιστορία του οίκου Moody’s. Η λέξη Moody’s έχει μπει, πλέον στην καθημερινότητα μας. Στο ελληνικό λεξιλόγιο πριν ή μετά τη λ. Moody’s υπάρχει η λέξη υποβάθμιση.
Το όνομα είναι βαρύγδουπο και προβάλλεται ως “έγκυρο” από τα ελληνικά και ξένα Μ.Μ.Ε. Οι εκθέσεις το οίκου Moody’s ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και υποθηκεύουν το σήμερα και το αύριο του πλανήτη, αφού καθορίζουν το αν θα δανειστεί, και με ποιους όρους, μια χώρα.
Υποθηκεύει το μέλλον του πλανήτη, γιατί ως γνωστόν, τα δανεικά αυτά θα τα πληρώσουν και οι μελλοντικές γενιές.
Τα πρώτα βήματα του John Moody/ Τζον Μούντι
Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η επωνυμία Moody’s προέρχεται από το επώνυμο ενός, μάλλον, αποτυχημένου δημοσιογράφου / οικονομικού αναλυτή, που έδρασε στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Το πλήρες όνομα του ήταν Τζον Μούντι (John Moody, 1868 – 1958) και στα Ελληνικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ως Γιάννης Τσαντίλας.
Ο Γιαννάκης, λοιπόν, ξεκίνησε ως δημοσιογράφος, δίχως πανεπιστημιακές γνώσεις (στα γεράματα θα του δώσουν onoris causa, πτυχίο στη Νομική) και κάπου στο μεσοστράτι της ζωής του (το 1909) αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα μεσιτικό/ χρηματοοικονομικό γραφείο στη Νέα Υόρκη.
Ήταν έξυπνο παιδί, παιδί της πιάτσας και καθώς το μάτι του έκοβε, όπως κόβει σε όλα τα λαμόγια (τα μυωπικά τους ματάκια βλέπουν τα κοντινά αλλά χάνουν τα μακρινά) αποφάσισε να εισάγει για πρώτη φορά έναν πίνακα αξιολόγησης στις επενδύσεις των σιδηροδρόμων.
Ο Τζον Μούντι (ή Γιάννης Τσαντίλας) υπεραπλουστεύοντας κάθε έννοια οικονομίας φτιάχνει έναν κατάλογο (ανάλογο με την αξιολόγηση των κινηματογραφικών ταινιών σε ένα σημερινό έντυπο) και με γράμματα (ΑΑΑ, ΑΑ, Α…) αντί για αστερίσκους βαθμολογεί τις επενδύσεις στους σιδηροδρόμους των Η.Π.Α.
Η απλότητα του θέματος άρεσε στους επενδυτές και το όνομα του Γιαννάκη ξεχωρίζει. Πολύ γρήγορα o “Γιαννάκης Τσαντίλας” αυτοαναβαθμίζει το γραφειάκι του και από μεσίτης αυτοανακηρύσσεται πραγματογνώμονας επιχειρήσεων.
Βγάζει χρήματα, δηλαδή, πουλώντας πληροφορίες για τη βιωσιμότητα των εταιρειών και αξιολογεί, με τον τρόπο που αξιολογούν τα λαμόγια τη βιωσιμότητα άλλων επιχειρήσεων αλλά και την εμπορευσιμότητα των μετοχών.
Η αμοιβή του είναι υψηλή (σήμερα, για κάτι αντίστοιχο παίρνει, περίπου, 150.000 ευρώ καθώς και ποσοστά από τις αγοροπωλησίες των μετοχών) αλλά ας όψεται η ανασφάλεια του κοσμάκη, καθώς ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη και κανένας δεν ξέρει (ούτε και ο ίδιος ο Μούντι, ο Τσαντίλας, πως θα καταλήξει).
Η ανασφάλεια του κοσμάκη αυξάνεται όλο και περισσότερο, γιατί μετά τον πόλεμο και τις κοινωνικά άστοχες συμβουλές του Γιαννάκη (που συμπυκνώνονται στο “βαθυστόχαστο” δόγμα “αρπάξτε, ξεσκίστε, τελειώσατε”) η Αμερική θα οδηγηθεί το 1929 στο χρηματιστηριακό κραχ με παγκόσμιες επιπτώσεις.
Κατά ορισμένους ο Γιαννάκης, ο Μούντι, δεν είχε πάρει είδηση για το επερχόμενο κραχ και γι αυτό δεν ενημέρωσε τους πελάτες του (είπαμε ότι τα λαμόγια πάσχουν από μυωπία, αλλά ο Γιαννάκης, μάλλον, είχε και πρεσβυωπία). Μάλιστα, οι κακές γλώσσες λένε ότι οι συμβουλές/αρπαχτές του Γιαννάκη είχαν σημαντικό μερίδιο στο να οδηγηθούν οι Η.Π.Α. στο κραχ.
Αυτοανακηρύσσεται αξιολογητής των κρατικών ομολόγων
Μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο λόγω της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας τους, οι Η.Π.Α. δανείζουν ανεξέλεγκτα τις χώρες που ελέγχουν και το ίδιο κάνουν και τα χρηματοπιστωτικά της ιδρύματα.
Η ευθυνοφοβία ή η ανικανότητα, όμως, των κρατικών υπαλλήλων δημιουργεί την ανάγκη για τη γνωμοδότηση ενός εμπειρογνώμονα, ο οποίος θα γνωματεύει, αν η τάδε χώρα είναι και φερέγγυος για να τη δανείσουν.
Ο Αμερικανός υπάλληλος που διαχειρίζεται το αποθεματικό “του δείνα” σωματείου φορτηγατζήδων θέλει να επενδύσει τα χρήματα των ασφαλισμένων αλλά, δυστυχώς, δεν έχει ξανακούσει τις μισές χώρες του πλανήτη.
Πως θα δανείσει μια χώρα που δεν ξέρει την ύπαρξη της;
Τη λύση αναλαμβάνει να τη δώσει ο Γιαννάκης, ο Τσαντίλας. Από μεσίτης και εμπειρογνώμονας επιχειρήσεων αυτοανακηρύσσεται “αξιολογητής” των κρατικών ομολόγων και βαθμολογεί την πιστοληπτική ικανότητα όλων των κρατών του πλανήτη.
Προσλαμβάνει μια φουρνιά 25χρονων αριστούχων των καλύτερων πανεπιστημίων της υφηλίου (τσοχλανοπαρέα αριστούχων) και χωρίς πρότυπα, δίχως οικονομετρικά κριτήρια αλλά με προσωπικές εκτιμήσεις κάποιων υπαλληλίσκων, που οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται “σαΐνια με ένστικτο” αποφασίζουν ότι η τάδε χώρα πρέπει να πληρώσει ένα συγκεκριμένο επιτόκιο, αν ζητήσει δανεικά, η άλλη χώρα ένα υψηλότερο, ενώ η τρίτη δεν πρέπει να δανειστεί καθόλου, γιατί είναι αναξιόπιστη.
Αυτοί οι έγκυροι οικονομικοί αναλυτές, όπως αυτάρεσκα αυτοαποκαλούνται, εξανεμίζουν τον ιδρώτα των εργαζομένων και υποθηκεύουν το μέλλον γενεών και γενεών.
Τη δόξα της τσοχλανοπαρέας του Γιαννάκη ζήλεψαν και άλλοι παρόμοιοι “οίκοι”, όπως οι: Standard and Poors, Fitch, που αν και φαίνονται ως ανταγωνιστές έχουν ένα κοινό στοιχείο: την αδιαφάνεια. Κανένας δε δημοσιοποιεί τα στοιχεία αξιολόγησης και θεωρούν απόρρητο τις πηγές στις οποίες στηρίζονται οι “πληροφορίες τους”, για το αν μια χώρα μετά από 30 χρόνια θα είναι ικανή να αποπληρώσει τα δανεικά που πήρε (τι να σου κάνει το Χάρβαρντ, αυτό δεν το γνωρίζει ούτε η Κατίνα, η Σμυρνιά, που έχει και κληρονομικό χάρισμα!!!).
Ο Γιαννάκης ο Τσαντίλας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το μαγαζάκι του που στηριζόταν, το 1909, στην προσωπική λαμογιά, ενός αγράμματου και είχε σκοπό να κάνει καμιά αρπαχτή, θα διοικείται, σήμερα, από ανέραστα μαθητούδια και θα ελέγχει τον πλανήτη.
Βλέπετε, δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα εξαφανιστούν οι πολιτικοί από τον πλανήτη. Και δε μιλάμε για την Ελλάδα ή την Πορτογαλία (ποιος νοιάζεται, άλλωστε;) αλλά μιλάμε για τον τρόμο στα μάτια του Ομπάμα και της Μέρκελ, όταν αναμένουν την έκθεση του οίκου Moody’s.
Και ενώ η κήνσωρ Μέρκελ δεν κουράζεται να προσβάλλει και να “νουθετεί” τους Έλληνες, δε λέει κουβέντα για όλους αυτούς τους ανεξέλεγκτους “οίκους”, που καταλύουν κάθε έννοια πολιτικής. Μόνο τις προάλλες σαν να ξύπνησε από τρομερό εφιάλτη η κυρία Μέρκελ ψέλλισε: “Δε θα επιτρέψουμε στους οίκους να μας στερήσουν την ελευθερία μας να αποφασίσουμε”.
Το είπε, ήπιε λίγο νερό και ξανακοιμήθηκε ονειρευόμενη ότι κάποτε θα γίνει πολιτικός.
και άλλα 1970 άρθρα στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική και ισπανική γλώσσα. Δωρεάν e-books (νέα βιβλία) / θεματική βιντεοθήκη για την Τέχνη, την Ιστορία, τις Επιστήμες
Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com.
24γραμματα© 2011.
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Ανάπτυξη από τα 24γραμματα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)